evli-eşikli

1. sif. Ailəsi, evi, dirriyi olan. Evli-eşikli kişi. Evli-eşikli olmaq. – <Xınalıq> kəndinin çox dəcəlləri gözümüzün qabağında böyüyüb, evli-eşikli z. kişi olub. R. R.. <Kosaoğlu:> Ay Nəsib, sən də lap gülməli adamsan. Bu sözləri bir evlieşikli, arvadlı-uşaqlı adam desəydi, dərd yarı idi. İ. Ş..

2. top. Bütün ailə birlikdə, bir yerdə, hamılıqla. <Səfi:> Atam-anam sənə qurban olsun, padşah! Keşiş budur, üç aydır ki, evlieşikli bu vilayətdən qaçıbdır. Ü. H..